Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Duo Reges: constructio interrete. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Sed ad illum redeo. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Satis est ad hoc responsum. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Stoici scilicet. Venit ad extremum; Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Quae sequuntur igitur? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Id est enim, de quo quaerimus.

Sed nimis multa. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Quo modo autem philosophus loquitur? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.